آشنایی با ورزش مهیج فوتوالی

شکل گیری و تثبیت :

سواحل ریودوژانیرو زادگاه فوتوالی است ؛ جایی که مردم برزیل در فوتبال و والیبال این قدر به تکامل رسیده اند که این دو ورزش را با هم مخلوط کنند .

ماجرا مربوط به نیم قرن و یا حتی قبل تر است. فوتبالیست های برزیلی عادت دارند توپ را روی زمین و هوا بچرخانند و خب برایشان خیلی جذاب بود که والیبال بازی کنند و نگذارند که توپ روی زمین بیفتد .

اولین نفری که توپ را ول کرد و به جای دست با پا ضربه زد را کسی یادش نیست ، اما برای بچه های برزیلی این تفریح کم کم به تمرینات و بعد به یک ورزش جدید تبدیل شد.

از 32 سال قبل یعنی 1980 میلادی ، فوتوالی ورزش جداگانه ای حساب می شود که دیگر دارای فدراسیون جهانی نیز شده است.

ریودوژانیرو این ورزش را به ایالت های دیگر برزیل صادر کرد و کم کم کسانی که به فوتبال برزیل علاقه داشتند ، با این ورزش آشنا می شدند.

ستاره های برزیلی نیز به این رشته علاقه زیادی داشتند و خیلی زود فوتوالی قسمتی از تمرینات تیم ملی فوتبال و تیم های باشگاهی برزیل شد. این هم یعنی صدور ورزش مهیج فوتوالی به همه جای دنیا .

برزیلی ها مثل همه ورزش های دیگر توپ و پا ، قهرمان بلامنازع این ورزش هستند. فوتوالی های برزیل هم خوب دریافت می کنند ، هم خوب اسپک می زنند و هم خوب دفاع می کنند ( فکرش را بکنید روی تور با پا دفاع می کنند ).

تمرینات علمی :

احتمالا از همان روزی که فوتوالی شناخته شده ، به قسمتی از تمرینات تیم های بزرگ هم راه پیدا کرده است. تیم های بزرگی چون رئال مادرید ، منچستر یونایتد ، چلسی و … قسمتی از تمرینات خود را به فوتوالی اختصاص داده اند.

البته تیم ملی فوتبال ایران هم از زمان برانکو تا حال حاضر چیزی شبیه فوتوالی و با عنوان تنیس فوتبال را در تمرینات خود دارد.

تنیس فوتبال با تورهای تنیس و توپ فوتبال برگزار می شود اما کمبود امکانات و زمین مناسب برای برگزاری فوتوالی سبب شده که مربی ها به همین تنیس فوتبال در تیم ملی ایران رضایت دهد.

ستاره های داخلی :

دلتان می خواهد باور کنید یا نه ، اما اسطوره فوتبال ایران هم علاقه زیادی به فوتوالی دارد .

علی پروین که بازی کردن والیبال یکی از تفریحاتش است ، عادت دارد تعداد زیادی از توپ ها را با پا کنترل کند و از روی تور رد کند. البته قدیمی های فوتبال ایران هم نام جالبی برای فوتوالی انتخاب کرده بودند ، والیبال پایی .

به غیر از علی پروین ، علی کریمی نیز یکی از حرفه ای های فوتوالی است و از دیگر فوتبالیست های نام آشنای فوتوالی میتوان به پژمان جمشیدی ، ادموند بزیک ، علی انصاریان ، محمد نوازی ، علی آذری ، علی باغمیشه ، میرشاد ماجدی و … اشاره نمود.

فوتوالی در ایران :

از اوایل سال 1387 و به دنبال پی گیری های سید حسین موسوی شفیق ، ایران به عضویت فدراسیون جهانی فوتوالی در آمد.

ایران پس از تایلند دومین کشور آسیایی بود که این رشته را فعال نموده بود.

سازمان تربیت بدنی در اواسط سال 1387 رشته فوتوالی را به رسمیت شناخت و در سال 1390 با نظر معاونت ورزش قهرمانی به عنوان یک انجمن جدید تحت پوشش فدراسیون انجمن های ورزشی قرار گرفت.

قوانین کلی فوتوالی:

فوتوالی یک ورزش بین المللی است که قوانین آن مثل والیبال است ولی مثل فوتبال با پا بازی می شود. بازی با سرویس آغاز می شود. سرویس زننده می تواند یک تپه روی زمین درست کند و توپ را روی آن قرار دهد و با پا سرویس را بزند.

یکی از مهمترین قوانین فوتوالی این است که توپ باید حداکثر با سه ضربه، وارد زمین تیم مقابل شود.

بازیکنان حداکثر با سه ضرب می توانند توپ را وارد زمین حریف خود کنند.

در واقع وقتی توپ وارد زمین می شود هر فرد اجازه این را دارد که تنها یک بار به توپ ضربه بزند مثل والیبال. زمانی امتیاز بدست می آید که توپ در زمین حریف به زمین اصابت کند یا حریف مرتکب خطا شود و یا نتواند توپ را برگشت دهد.

مسابقات بصورت دو نفره و سه نفره برگزار می شود.

برای انجام فوتوالی نیازی به کفش نیست و بازیکن باید با پاهای برهنه روی ماسه های روان ساحل قدرتش را به نمایش بگذارد.

در این ورزش تنها جایی از بدن که فعال نیست، دست ها هستند.

شما فقط می توانید با بدن و پاهایتان، توپ را کنترل کنید و در این میان توری مثل تور والیبال، دو تیم را از هم جدا می کند.

زمین مسابقه :

یک زمین ماسه ای به شکل مستطیل و به ابعاد 18 × 9 متر مربع . مناطق آزاد دور زمین حداقل باید 3 متر از خط اصلی باشد. برای مسابقات بین المللی منطقه آزاد باید حداقل 5 متر باشد.

شکل ظاهری زمین :

سطح زمین باید از ماسه یکنواخت ، مسطح ، هموار و یک شکل باشد. برای مسابقات بین المللی ماسه باید حداقل 30 سانتیمتر عمق داشته باشد .

سطح زمین نباید لیز یا لغزنده باشد و برای ورزشکار خطرساز گردد.

خط کناری زمین :

نواری کناری زمین که محوطه مسابقه را نشان میده با نواری به قطر حداقل 5 و حداکثر 8 سانتیمتر باشد و اگر از طناب استفاده میشود قطر آن باید بین 20 تا 30 میلیمتر باشد.

روشنایی:

برای مسابقات بین المللی نور برای مسابقه در شب باید بین 100 تا 1500 لوکس باشد.

تورها و دیرک ها :

تور:

اندازه تور 9.5 متر طول و 1 متر عرض می باشد و در مرکز زمین بوسیله دیرک ها نصب گردد. تور باید طبق استاندارد ساخته شده باشد و اندازه هر سوراخ آن 10 سانتیمتر باشد. و لبه های تور بوسیله نواری به اندازه 5 تا 8 سانتیمتر محصور شده باشد.

آنتن ها:

آنتن باید از یک جنس نرم و انعطاف پذیر باشد و 180 سانتیمتر ارتفاع و 10 میلیمتر قط داشته باشد.آنتن باید 80 سانتیمتر بالای تور باشد. آنتن باید به رنگ قرمز یا سفید باشد.

ارتفاع تور:

بلندی تور برای مسابقات رسمی بزرگسالان باید 220 سانتیمتر باشد .

دیرک ها:

دیرک ها برای محکم کردن و برپایی تور است و باید 255 سانتیمتر ارتفاع داشته باشد.پایه های هر دو دیرک باید بین 50 تا 100 سانتیمتر در زمین فرو رفته باشد.هر نوع مانع یا چیزی که به ورزشکاران اسیب برساند باید حذف گردد.

توپ:

مشخصات:

فشار توپ بین 0.56 تا 0.63

محیط توپ بین 67 تا 70 سانتیمتر