جرایم علیه امنیت ملی، جاسوسی و محاربه

جرایم علیه امنیت ملی، جاسوسی و محاربه

اعمال مجرمانه ای هستند که ارتکاب انها باعث ایجاد هرج و مرج و ایجاد اغتشاش در نظم داخلی کشور می شود.

این جرایم در قانون مجازات ایران تحت عنوان جرم محاربه، بغی و افساد فی الارض که در کتاب دوم قانون مجازات اسلامی مصوب 1370 و جرایم علیه امنیت ملی که در کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1357 و مواردی در قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح اورده شده است.

جرایم علیه امنیت به دو دسته جرایم علیه امنیت داخلی و جرایم علیه امنیت خارجی تقسیم می شوند.

---

جرایم علیه امنیت ملی 

1- محاربه

2- بغی و افساد فی الارض

3- تشکیل یا اداره یا عضویت در دسته یا جمعیت به قصد بر هم زدن امنیت کشور

4- تبلیغ علیه نظام یا به نفع گروه های مخالف نظام

5- جاسوسی و جرایم وابسته به ان

6- تحریک

7- تهدید به بهب گذاری وسایل نقلیه

8- همکاری با دول خارجی متخاصم

---

محاربه

مطابق ماده 279 قانون مجازات اسلامی : محاربه عبارت است ا کشیدن سلاح به قصد جان، مال یا ناموس مردم یا ارعاب آنها به نحوی که موجب نا امنی در محیط گردد.هرگاه کسی با انگیزه شخصی علیه یک یا چند شخص خاص سلاح بکشد، ولی در اثر ناتوانی موجب سلب امنیت نشود، محارب محسوب نمی شود.

محاربه از ریشه حرب گرفته شده است که در مقابل سلم (صلح) است. محاربه در اصل به معنی سلب است و از این جهت در مورد کسی که برای جنگیدن با دیگران یا ترسانیدن انها سلاح می کشد به کار می رود که وی قصد گرفتن جان، مال یا امنیت دیگران را دارد.محاربه در همین معنی در آیه 33 سوره مائده آورده شده است.

 

مصادیق محاربه 

1- اسلحه کشیدن برای ترساندن مردم : مطابق ماده 279 قانون مجازات اسلامی، هر کس که برای ایجاد رعب و وحشت و سلب امنیت و آزادی مردم دست به اسلحه ببرد محارب فی الارض است.

2- بر هم زدن امنیت از طریق سرقت مسلحانه و راهزنی : مطابق ماده 281 قانون مجازات اشلامی راهزنان، سارقان و قاچاقچیانی که دست به سلاح ببرند و موجب سلب امنیت مردم و راه ها بشوند، محاربند.

 

مجازات محاربه 

مطابق ماده 282 قانون مجازات اسلامی حد محاربه یکی از چهار مجازات زیر است :

1- اعدام

2- صلب

3- قطع دست راست و پای چپ

4- نفی بلد

قوانین کیفری