بیس جامپینگ( BASE jumping) به ورزش پریدن با لباس بالدار یا با چتر از روی یک سازهٔ ثابت یا صخره گفته می شود.
BASE سرواژه ای از اقسام سازه های قابل پریدن است:ساختمان، آنتن، دهنه و صخره.
با توجه به اینکه پرش بیس برخلاف چتربازی نه از یک هواپیما با ارتفاع زیاد بلکه از روی نقاط کم ارتفاع تر انجام می گیرد ریسک و ميزان مرگ ومیر در این ورزش به مراتب بالاتر است تا حدی که یکی از پرخطر ترین ورزش ها و از انواع بدل کاری به شمارمی رود.
بِیس جامپینگ در بعضی نقاط دنیا ممنوع و غیرقانونی است.
بیس جامپینگ (BASE jumping) چیست؟
بیس جامپینگ سقوط از یک نقطه ثابت است؛ می تواند یک پل باشد یا یک ساختمان یا یک صخره.
بیس جامپینگ جزء ورزش هایی است که به آنها «اکستریم» یا مخاطره آمیز می گویند؛ ورزش هایی که انسان ها عملا جان شان را کف دست می گیرند و برای انجامش به مهارتی بالا، اعصابی قوی، تمرکزی رخنه ناپذیر، سرعت عمل، آمادگی بی اندازه جسمانی و بیش از همه جرات احتیاج دارند.
در ایران این رشته را با نام های پرش ایستگاهی، پرش با چتر یا همان بیس جامپ می شناسند.
ورزشکاران و یا همان جامپرها بدون هیچ طناب محافظی می پرند و با رسیدن به سطح زمین چتر نجات خود را باز می کنند تا از مرگ نجات یابند.
فاصله میان پریدن و رسیدن به زمین خیلی کوتاه است. بنابراین فرصت خطا بسیار کم است و باید حتما تجربه فراوانی در پرش با چتر داشته باشند.
این ورزش هیجان انگیز خطرات بسیاری را دربر دارد از جمله باز نشدن چتر نجات بیس جامپر و یا احتمال برخورد شدید بیس جامپر به صخره ای است که از آن می پرد. به همین دلیل این ورزش در بسیاری از نقاط دنیا ممنوع است.
برای اولین بار در دهه 1960 پرش با تجهیزات ثابت انجام شد ولی به دلیل نداشتن تجهیزات مناسب، افراد دچار آسیب های جدی شدند.
در سال 1978 کارل بونیش به همراه چهار تن از دوستانش در حالی که کارل فیلم برداری می کرد از ارتفاع پریدند و همگی به خوبی فرود آمدند.
مدت کوتاهی پس از آن، کارل و چند نفر از پیشگامان پرش از ارتفاع، نوعی از پریدن به نام BASE ابداع کردند که یک ایده برای جایگزینی روش BEST (مخفف پل، زمین، دهانه، برج) بود.
BASE گاهی به شکل B. A. S. E نوشته می شود که مخفف ساختمان، آنتن، دهانه و زمین بوده است. این چهار دسته مربوط به نوع نقاط خروج توسط جامپر استفاده می شود.
تفاوت میان بیس جامپینگ و چتر بازی
تفاوتی که بین این دو ورزش وجود داره، ارتفاع و نحوه ی انجام دادن اون هست که باید در نظر داشت که ورزش بیس جامپینگ میتونه بوسیله چتر یا وینگ سوییت انجام بشه و نوع جدایی از چتربازی و پرش با وینگ سوییت باشه .در آمریکا هم این ورزش از طرفداران زیادی برخوردار هست و بخاطر اینکه مناطق طبیعی زیادو مناسبی برای انجام این فعالیت داره، تبدیل شده به مهد این فعالیت. نکته ی خیلی خوبی که درمورد این ورزش وجود داره این هست که ممکنه در برخی از اماکن غیر قانونی انجام بشه و پلیس هم با متخلفان برخورد میکنه و این محدودیت در کشور آمریکا هم به چشم میخوره.
پرش از ساختمان
پریدن از ساختمان ها و بناهای تاریخی دشوار است. چرا که در بیشتر اماکن به دلیل قفل درب و موانع دیگر صعود به بالا و جهش کردن کار دشواری است، از این رو بیشتر جامپرها آسمان خراش های در حال ساخت را برای پرش انتخاب می کنند.
پرش از آنتن
آنتن های مخابراتی از نقاط محبوب برای پریدن هستند؛ زیرا آن ها اغلب جزء بلندترین ساختمان های جهان محسوب می شوند. صعود راحت تر به دلیل تدابیر امنیتی کمتر، علت اصلی علاقمندی جامپرها به این نوع اماکن است.
پرش ازدهانه پل
دهانه و یا پل های روی دره های بزرگ جای مناسبی برای بیس جامپینگ می باشد. معروف ترین پل پرش BASE، پل نیو ریور گرج (New River Gorge Bridge) در ایالات متحده امریکا با ارتفاع 267 متر است که یک روز در سال پریدن BASE از این پل قانونی است. آن روز به عنوان روز پل شناخته شده است.
پرش از صخره ها (زمین)
زمین اشاره به شکل های بزرگ طبیعی مانند صخره ها و دره ها دارد که مناسب برای بیس جامپینگ است. صخره های عظیم در پارک ملی یوسیمیتی (Yosemite National Park) کالیفرنیا به عنوان منطقه ای شناخته شده می باشد.
ثبت بلندترین پرش
در سال 2012 فلیکس بومگارتنر با پرش از ارتفاع ۳۸ کیلومتری سطح زمین، رکورد پرش آزاد جهان را شکست. در این عملیات وی با پرش از بالن هلیومی در ارتفاع ۲۸ هزار پایی زمین یعنی نزدیک به ۳۹ کیلومتر بالاتر از سطح دریا این رکورد را به ثبت رساند. وی در طول این سفر در کپسول محافظی قرار داشت و از لباس مخصوصی که در طول پرش از او محافظت می کرد بهره می برد.
